Polygyny Amongst Muslims in the Russian Federation

Polygynous families had been living legally in Russia in the areas inhabited by Muslims from the October Revolution to the mid-twentieth century. However, such a family model was not common among the followers of Islam. An act penalizing bigamy or polygamy was introduced into the Penal Code in 1960. During perestroika, and later changes in the political system, imams who came from abroad began to visit areas inhabited by Muslims. They contributed to the rebirth of religion and promoted the idea of polygamy. Polygyny is the visible sign of dissimilarity and Muslim identity and was an important point in their teaching. In this context the number of polygynous relationships in Russia has increased significantly. The article is dedicated to the analysis of social and political discourse in Russia that has been taking place for several years

Halal we współczesnej Rosji

Pomysł na przygotowanie tej monografii pojawił się w związku z chęcią podsumowania bogatego dorobku naukowego samodzielnych pracowników nauki Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Publikacja ma na celu ukazanie eksperckiego potencjału tego zespołu, który zajmuje się bardzo szerokim spektrum międzynarodowych problemów politycznych, społecznych, ekonomicznych i kulturowych. Interdyscyplinarność jest traktowana jako ważny atut prowadzonych przez nas badań politologicznych oraz kulturowych. Jest ona jednocześnie wyrazem konsekwentnego dążenia do posługiwania się nowoczesnymi metoda mi naukowymi, łączącymi harmonijnie wiedzę z zakresu nauk społecznych, humanistycznych i ekonomicznych. Autorzy w swoich opracowaniach podjęli zarówno szczegółowe wątki związane z wyzwaniami strategicznymi występującymi w wybranych regionach świata, jak też bardziej uniwersalne rozważania nad warsztatem badawczym naukowca zajmującego się międzynarodowymi studiami politologicznymi i kulturowymi.Odrodzenie islamu w Rosji, którego początek datuje się na 1989 r., stało się podstawą do tego, by tamtejsi muzułmanie mogli przejawiać swoją aktywność w różnych dziedzinach życia. Wpłynęło ono również na postawę wyznawców islamu wobec otaczającej ich rzeczywistości. Muzułmanie zaczęli odczuwać potrzebę manifestacji swej tożsamości, która przejawia się na co dzień w chęci „islamizacji” otaczającego ich środowiska. Jednym z przejawów tego procesu stało się wejście do powszechnego obiegu tradycji halal. Publikacja stanowi próbę kompleksowego ujęcia zjawiska na rosyjskim gruncie. Analizie podlegać będzie działalność Centrum Standardyzacji i Certyfikacji Halal przy Radzie Muftich Rosji. Zaprezentowane zostaną również znaczące przedsięwzięcia kulturalne związane z tradycją halal oraz przyczyny upowszechnienia jej wśród niemuzułmańskich mieszkańców kraju.The rebirth of Islam in Russia, which dates back to 1989, has constributed to the increased activity of Russian Muslims in different spheres of life. It has also influenced the attitudes of Muslims towards society and stimulated their need to express their identity, which manifests itself in the tendency to “Islamization” of their communities. Mainstreaming of the halal tradition should be seen as one of the symptoms of this process. The paper attempts to grasp the complexity of this phenomenon in the Russian context. It analyzes the activity of the International Halal Standardization and Certification Centre under the Russia Muftis Council. It also comments on major cultural initiatives connected to halal tradition as well as explains the reasons for its growing popularity among Muslim citizens

Kasim Amin i Musa Bigijew o małżeństwie w islamie

Kwestia emancypacji kobiet w drugiej połowie XIX wieku zaczęła wyrastać na istotny i wyraźny problem społeczny, głęboko nurtujący bliskowschodnie społeczeństwa. Jednostki i grupy określane mianem „postępowych” podnosiły „kwestię kobiecą”, opowiadając się za emancypacją mieszkanek regionu. Interesującym w tej sytuacji zdaje się fakt, że pierwszymi, którzy zwrócili uwagę na konieczność uwolnienia kobiety, byli mężczyźni. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poglądów dwóch myślicieli – Egipcjanina – Kasima Amina oraz Tatara – Musy Bigijewa na kwestie związane z prawami kobiet w islamie dotyczącymi małżeństwa. Podstawę analizy stanowią rozważania zawarte w wybranych do analizy publikacjach obu autorów. Autorka postara się udzielić odpowiedzi na następujące pytania: na ile opinie Bigijewa na temat konieczności przyznania kobietom praw związanych z małżeństwem są zbieżne z sądami Kasima Amina; czy rozważania Bigijewa są radykalne, czy też jednak w pewnym sensie jawią się jako odtwórcze i zachowawcze

Muzułmańskie organizacje polityczne w Rosji

Islam w Rosji jest jedną z czterech – obok prawosławia, judaizmu i buddyzmu – oficjalnie uznanych przez państwo religii. Muzułmanów zamieszkujących terytorium Federacji Rosyjskiej dzieli się umownie na dwie grupy: rdzennych i napływowych. W artykule omówiono zagadnienie związane z procesem zinstytucjonalizowania działań społeczności muzułmańskich, w tym zakładania partii politycznych przez te środowiska.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Słowo wstępne

Książka traktuje o wydarzeniach i konsekwencjach „Arabskiej Wiosny”, a także o historycznych i współczesnych relacjach Polaków z mieszkańcami Bliskiego Wschodu, o prawie i bioetyce muzułmańskiej, arabskich społecznościach i muzułmańskich mniejszościach w Europie Zachodniej oraz w rosyjskojęzycznym kręgu kulturowym. To publikacja prawdziwie interdyscyplinarna, a jednocześnie przystępna dla niespecjalistów. Powinni po nią sięgnąć zainteresowani muzułmanami i regionem Bliskiego Wschodu, zwłaszcza ci, których celem jest poszerzenie już posiadanej wiedzy na ten temat. Z jednej strony tradycjonalizm widoczny jest w życiu społecznym na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w odniesieniu do ról kobiet i mężczyzn, ale i w relacjach panujących między członkami rozszerzonych rodzin, klanów. Z drugiej strony trudno ukryć fakt, że Arabowie chętnie korzystają z obcych wynalazków: anten satelitarnych, telefonów komórkowych, smartfonów i tabletów, zaś młodzież arabska ogląda zachodnie seriale i słucha zachodniej muzyki. Właśnie obyta z technologiami młodzież była siłą napędową „Arabskiej Wiosny”, która wybuchła na Bliskim Wschodzie w 2011 roku i przez wielu europejskich komentatorów została przywitana z entuzjazmem, widzieli w niej bowiem wyraźne opowiedzenie się arabskich społeczeństw po stronie nowoczesności (padały przecież hasła „demokratyzacji”). Szybko jednak nastąpił zwrot ku tradycji – vide casus Egiptu czy Tunezji. Ujawnili się fundamentaliści różnej proweniencji, którzy pogłębili destabilizację regionu. Napięcie pomiędzy tym, co religijne i świeckie, dawne i nowe, rdzenne i zapożyczone, ujawniło się z całą mocą. W Syrii chaos i przemoc pochłonęły tysiące ofiar, zaś miliony osób zmusiły do ucieczki. W Europie odżyły dawne lęki przed islamem. To sprawiło, że nasiliła się potrzeba mówienia o muzułmanach, ich historii i dążeniach w sposób spokojny i merytoryczny.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Twórczość autobiograficzna na Bliskim Wschodzie oraz w Azji Środkowej

Tekst Piotra Bachtina stanowi analizę czterech kobiecych dzienników z pielgrzymki do Mekki, spisanych między końcem XVII a końcem XIX wieku. Przedmiotem zainteresowań Ashrafa S. Benyamina jest autobiografia Tahy Husajna, jednego z najwybitniejszych intelektualistów w historii Egiptu. Jagoda Budzik ogniskuje swoją refleksję wokół cyklu poetyckiego "Ani Szliszi" Adiego Wolfsona, należącego do tzw. "pokolenia postpamięci" - potomków ofiar Holokaustu. Sylwia Filipowska przez pryzmat twórczości autobiograficznej obserwuje fascynujące spotkania kultur: szlacheckiej Rzeczypospolitej z Orientem, na który okno stanowił osmański Stambuł (1453-1922). Tekst Agnieszki Graczyk skupia się wokół problemu relacji między prawdą a fikcją w utworach autobiograficznych współczesnych pisarek arabskich. Pytanie o stosunek prawdy i fikcji powraca w artykule Moniki Janoty, poświęconym XI-wiecznemu "Traktatowi o przewodnikach i zwodnikach" pióra Abu 'Amira Ibn Szuhajda al-Andalusiego. Izabela Kończak przedstawia postać Kulsum 'Awdy - palestyńskiej prekursorki kobiecej autobiografii. Ewa Machut-Mendecka dokonuje przeglądu bogatej XX-wiecznej arabskiej twórczości autobiograficznej pod kątem wyłaniających się z niej obrazów konfliktów. Pełen repertuar technik i taktyk mówienia autobiograficznej prawdy wyłania się ze studium Adrianny Maśko, stanowiącego ujęcie trzech autotematycznych utworów egipskiej pisarki Radwy 'Aszur przez pryzmat wykorzystanych w nich strategii narracyjnych. Czytając dzienniki z podróży do Europy XIX-wiecznego syryjskiego pisarza Fransisa Marrasza, Joanna Musiatewicz zauważa pewną tendencyjność charakteryzującą proces percepcji, a co za tym idzie - opisu świata zewnętrznego. Adam Pleskaczyński i Wawrzyniec Popiel-Machnicki kreślą intrygujący portret Bronisława Grąbczewskiego - podróżnika i badacza terenów Azji Środkowej. Grażyna Zając opowiada historię autobiograficznego oszustwa, jakiego dopuścił się autor rzekomych wspomnień sułtana Abdulhamita II, opublikowanych po raz pierwszy w 1919 roku i kilkakrotnie wznawianych na przestrzeni prawie sześciu kolejnych dekad.Publikacja zawiera dwanaście artykułów dotyczących rozmaitych zagadnień związanych z twórczością autobiograficzną na terenie Bliskiego Wschodu oraz Azji Środkowej od średniowiecza po współczesność. Ich autorzy, głównie filolodzy orientalni, reprezentują najważniejsze ośrodki akademickie w Polsce.Wydział Neofilologii i Katedra Studiów Azjatyckich UA

Проблема хиджаба в осмыслении Касима Амина и Мусы Бигиева

In the Western world, a hijab is seen as a special form of oppression of women who are hidden and fully controlled by men. In this context, it seems to be interesting what Muslim men thought about the veil, how they interpreted Islamic law, its Koranic verses and hadiths that refer to the title issue to justify that it is not necessary to apply it. The article’s purpose is to present the views of two Muslim modernists – the Egyptian: Kasim Amin and Tatar, and Musa Bigijew – on issues related to women’s rights in Islam regarding the obligation to cover up women. The author tries to answer the following questions: is it really possible to consider their thoughts as a manifestation of a kind of struggle for women’s rights and efforts to “liberate” them? To what extent the views on the isolation of women in the Arab-Muslim world have changed in the time between the publishing of both analysed texts; and whether Musa Bigijew considered the socio-political changes that took place in the Middle East in the 1920s?В западном мире хиджаб рассматривается как особая форма угнетения женщин, которые скрыты, находятся под полным контролем мужчин. В этом контексте кажется интересным, что сами мужчины мусульмане думали на тему покрывала, как они интерпретировали источники мусульманского права, то есть коранические стихи и хадисы, касающиеся вуали, чтобы в данном случае обосновать, что в ней нет необходимости. Цель данной публикации – представить взгляды двух мусульманских модернистов – египтянина – Касима Амина и татарина – Мусы Бигиева на вопросы, связанные с правами женщин в исламе относительно обязанности прикрывать женщин. Автор постарается ответить на следующие вопросы: действительно ли можно рассматривать их как проявление своеобразной борьбы за права женщин, попытки их «освободить»; насколько изменились взгляды на изоляцию женщин в арабо-мусульманском мире за время между появлением двух анализируемых текстов; учитывал ли Муса Бигиев в своих рассуждениях социально-политические изменения, произошедшие на Ближнем Востоке в 1920-е гг

The New Muslims in Russia

The article tackles the issue of conversion of Slavic Russians to Islam. The phenomenon is not new; it dates back to the 19th century and was connected with the Caucasian war. Nowadays, converts to Islam are usually young people, mainly students. The reasons for their conversion are diverse; thus, this is not a monolithic group. It consists of certain specific types that can be distinguished on the basis of the reasons for their conversion to Islam. This article categorises the new Russian Muslims under study, which are believed to be composed of four separate groups: people who married a Muslim, those attracted by the mysticism of religion (looking for God), people who consciously accept Islam as a religion with a tangible historical, ethnographic and cultural heritage, and finally those who are attracted by radical Islamic movements